Delfinoterapia wzbudza wciąż rosnące zainteresowanie, gdyż chodzi o wywoływanie przez nią efektów przeciwbólowych, o leczenie depresji, zwiększenie możliwości uczenia się ludzi, w tym również dzieci, upośledzonych i autystycznych. Istnieją pozytywne opinie na temat zmian aktywności działania mózgu, spowodowane poprawą synchronizacji półkul mózgowych. Efekt fizjologiczny kontaktów ludzi z delfinami charakteryzuje się znacznymi zmianami aktywności mózgu. Ten mechanizm oddziaływania jest przedmiotem szczegółowych badań przez uczonych z różnych krajów.
Delfiny podobnie jak ludzie wykazują podobny kardiogram i skład krwi. Posiadają one czterokomorowe serce, podobną do ludzkiej temperaturę ciała, a także porównywalną wagę mózgu. „Skanując” pacjenta, zwierzęta wyczuwają charakterystyczną wibrację chorego organu.
Posiadają one zadziwiające biopole i „obcując” z delfinem, człowiek pozbywa się stresu, odczuwa przypływ życiowej energii, a także uwalnia się od negatywnych emocji, wprowadzając w ich miejsce emocje pozytywne.
Delfinotierapia dzieli się na dwa
zasadnicze kierunki, a mianowicie na:
zasadnicze kierunki, a mianowicie na:
- swobodne współdziałanie ze zwierzęciem, z minimalnym udziałem specjalistów takich jak lekarz, trener, psycholog, psychoterapeuta, pedagog, itd.W tym przypadku pacjent sam nawiązuje kontakt z delfinem i sam wybiera sposoby współdziałania z nim, w ramach dopuszczalnych możliwości. Rola specjalistów ogranicza się do zapewnienia bezpieczeństwa zarówno człowiekowi, jak i delfinowi.
- specjalnie zaprogramowane obcowanie ze zwierzętami, które odbywa się przy
udziale specjalistów, czyli lekarza, psychoterapeuty, psychologa, itd. Obcowanie ze specjalistą, dla pacjenta ma efekt psychoterapeutyczny, a obcowanie z delfinem spełnia w tym przypadku rolę tła w środowisku.
Delfinotierapię można zaliczyć do psychoterapii naturalnej, ze względu na wpływ obiektu naturalnego, czyli delfina, który posiada działanie lecznicze.
Wysoka efektywność została odnotowana przy kuracji pacjentów z urazami psychicznymi, cierpiącymi wskutek wypadków, krytycznych incydentów, czy dzieci-zakładników. Maksymalna efektywność metody delfinoterapii przejawia się przy terapiach, związanych z czynnościowymi zaburzeniami różnych systemów organizmu, naruszeniem przemiany materii, zaburzeń psychosomatycznych.
Delfinotierapię można zaliczyć do psychoterapii naturalnej, ze względu na wpływ obiektu naturalnego, czyli delfina, który posiada działanie lecznicze.
Wysoka efektywność została odnotowana przy kuracji pacjentów z urazami psychicznymi, cierpiącymi wskutek wypadków, krytycznych incydentów, czy dzieci-zakładników. Maksymalna efektywność metody delfinoterapii przejawia się przy terapiach, związanych z czynnościowymi zaburzeniami różnych systemów organizmu, naruszeniem przemiany materii, zaburzeń psychosomatycznych.
Wykorzystanie delfina jest uwarunkowane jego naturalnymi predyspozycjami. Ma tu miejsce połączenie jego unikalnych cech fizycznych, jak i wysokiego intelektu, a także potrzeba obcowania z ludźmi, czyli obcowania pomiędzy gatunkami. Miejsce ma wykorzystanie niewerbalnych środków obcowania, w tym zachowań zabawowych, a także specyficzny stosunek człowieka do delfina. Jest to jednym z najbardziej jaskrawych, archaicznych symboli z początków czasu, stanowiących archetyp rodzący silne, pozytywne nastawienie. Na styku tych elementów pojawia się tak zwany „Efekt delfina”, będący potężnym czynnikiem leczniczym. Już samo postrzeganie delfina, zawiera w sobie efekt psychoterapeutyczny.
Wskazania do delfinoterapii: cerebralny paraliż dziecięcy (CPD); wczesny autyzm dziecięcy (WAD); syndrom Dauna i inne genetyczne patologie; minimalna dysfunkcja mózgowa (MDM) lub syndrom deficytu uwagi i nadruchliwości (SDUiN); zaburzenie czynnościowe centralnego systemu nerwowego (ZCCSN); upośledzenie umysłowe (oprócz głębokiego stopnia), zaburzenia mowy i słuchu, głuchota nerwowo sensorowa (GNS), nerwice, zaburzenia stresowe pourazowe (ZSP); zaburzenia depresyjne o charakterze nie endogennym (poziom subdepresyjny); zaburzenia pamięci, zaburzenia w przyswajaniu wiedzy.
Co może wnieść delfinoterapia w życie człowieka?
- spowodować zasadniczą przebudowę stosunku do jego własnej osoby, jak również do otaczających ludzi, przyrody i świata zewnętrznego;
- wyciągnąć człowieka z tzw. niewoli samoizolacji, a także może stymulować rozwój osobisty, zainteresowania światem zewnętrznym, a to z kolei jest warunkiem do przywrócenia i skorygowania optymalizacji stosunków społecznych;
- występować w charakterze sensorowego stymulatora, aktywizując pracę struktur mózgowych, jak i całego organizmu, a także może stymulować;
- ekspresję werbalną, sprzyjając werbalnemu i sensomotorycznemu rozwojowi ludzi, w tym także dzieci autystycznych i dzieci z obniżonym intelektem;
- stymulować proces rozwoju osobowości;
- uzupełniać deficyt pozytywnych emocji i zabezpieczać wsparcie dorosłym i dzieciom przeżywającym samotność, czy stan braku adaptacji, zaspokajając potrzebę afiliacji, czyli z punktu widzenia psychologii, jednej z podstawowych potrzeb psychicznych człowieka, wyrażającej się w dążeniu do bycia razem z innymi ludźmi, przyłączania się do osób i grup społecznych oraz poszukiwania ich akceptacji. Zasadniczym jej źródłem jest potrzeba poczucia bezpieczeństwa.
Dzięki delfinom, w delfinoterapii zanika stresujący sterylny gabinet medyczny, który był dla dziecka prawdziwym horrorem, a zastępuje go ciepły i pluszczący basen. Znika też lekarz i terapeuta w białym wykrochmalonym kitlu, powtarzający w kółko te same nudne ćwiczenia, a na jego miejscu pojawia się sympatyczne i miłe w dotyku zwierzę, zawsze skore do zabawy, a co najważniejsze, zawsze z przylepionym do pyszczka wielkim uśmiechem.
Entuzjasta ultradźwięków Igor Dagorujczenko, psychiatra z Instytutu Dziecięcej Terapii przy Ministerstwie Zdrowia Ukrainy, wpadł na pomysł, aby każde dziecko z pomocą trenera, każdorazowo przynajmniej przez kilkadziesiąt sekund przytulało czoło do nosa delfina. Kość, bowiem to najlepszy przewodnik do transmisji ultradźwięków.
Kontakt z wibracjami delfina, w trakcie zajęć terapeutycznych wpływa na wytwarzanie przez organizm endorfin, a te z kolei pobudzają wydzielanie hormonów wpływających na poprawę emocji i nastroju. Dzięki nim udaje się nawet zmniejszyć ból i pobudzić procesy uczenia się. Delfinoterapia daje też coś, o co trudno w rehabilitacji tradycyjnej, a mianowicie emocjonalną więź ze zwierzęciem.
Rusłan Fiedorowicz Pawłowski, dyrektor delfinarium w Eupatorii na Krymie mówi: nie wierzyłem w lecznicze właściwości kontaktu z delfinami, dopóki nie zobaczyłem małego chłopca z Niemiec, który miał paraliż dziecięcy i ruszał tylko prawą ręką. Jego rodzice chcieli pozwolenia na przebywanie dziecka po 15 minut dziennie w basenie z parą naszych delfinów. To była zwykła zabawa, a po niej masaż. Po dwóch miesiącach chłopiec, z niewielką pomocą matki, założył buty i sam je zasznurował. W ten sposób dowody na skuteczność terapii ultradźwiękami można naocznie zobaczyć. Potwierdza je też wykres z encefalografu, przedstawiający pracę mózgu chorego dziecka, bezpośrednio po delfinoterapii.
Widać na nim, że w częstotliwościach wskazujących na zaburzenia umysłowe, np. autyzm, występuje zbliżona do normy aktywność fal mózgowych. Efekt delfinoterapii okazał się rewelacyjny. Udało się pomóc ponad 15 tys. dzieci, zwłaszcza cierpiącym na autyzm. Maluchy, które nie potrafiły wypowiedzieć ani jednego słowa, teraz rozmawiają czytają i reagują na otoczenie.
Lista chorób leczonych w delfinariach:
ataksja Fredricha
autyzm
bezwład
białaczka
brak ciała Modzelowatego
choroba zwyrodnieniowa mięśni
depresja
dysleksja
dystrofia mięśniowa
dystonia
eukomalacja
gruźlica skóry
guz mózgu
hypotomia
kalectwo umysłowe i fizyczne
kruchy chromosom X
kurcz dziecięcy
kurcz dziecięcy Hiddena
małogłowie
młodzieńcze zapalenie mózgu
neurofibromatoza
niedorozwój nerwu wzrokowego
niedowład
niedotlenienie
niedokonany podział przodomózgowia
opóźnienie rozwoju
obustronne porażenie
porażenie połowiczne
porażenie czterokończynowe
pierścieniowate chromosomy
padaczka
przerost komory serca
porażenie trzykończynowe
psychoza maniakalna
przerost mózgu
stwardnienie guzowate
statyczne uszkodzenie mózgu
stwardnienie rozsiane
śpiączka
tylny rozszczep kręgosłupa
twardzina skóry
trysomia mozaikowa
utrudnienie czynności ruchowej
uszkodzenie wzroku
upośledzenie mowy
uszkodzenie słuchu
utrata zdolności pisania
udar mózgu
utrwalone przykurcze stawów
uszkodzenie rdzenia kręgowego
Na świecie działają tylko trzy takie centra m.in. na Ukrainie i USA. Czas oczekiwania na przyjęcie do tych placówek wynosi ponad rok. Delfinoterapia obecnie jest zalecana przez lekarzy jako doskonałe leczenie wspomagające. W delfinariach rehabilitowane są osoby cierpiące na 80 różnych chorób zwłaszcza psychicznych, neurologicznych oraz onkologicznych.
Delfinoterapia w bransoletce.
Zapisane uzdrawiającymi wibracjami delfina promienniki „RGAmed Delfin”, wykraczają ponad te przeciwwskazania i utrudnienia, co czyni te terapię dostępną dla każdego. Stosować ją można teraz w warunkach domowych, również u dzieci i osób z padaczką, ale w tym przypadku należy zachować szczególną ostrożność i na początku zmniejszyć czas zastosowania promiennika do około dziesięciu - piętnastu minut dziennie, aby później stopniowo i powoli ten czas noszenia go zwiększać.
Aparaty do terapii falami milimetrowymi, to wynalazek opatentowany w Rosji i dopuszczony oficjalnie do stosowania w rosyjskich szpitalach, przychodniach jak i w warunkach domowych. Z aparatów najnowszej generacji RGAmed, możemy swobodnie już korzystać także w naszym kraju. Technologię leczenia falami milimetrowymi opracowano dla celów wojskowych w kosmicznych lotach załogowych, gdzie aparaty do terapii falami milimetrowymi, to rodzaj osobistej „apteki” dla kosmonauty. >> Więcej na ten temat w następnym poście >>
Aparaty do terapii falami milimetrowymi, to wynalazek opatentowany w Rosji i dopuszczony oficjalnie do stosowania w rosyjskich szpitalach, przychodniach jak i w warunkach domowych. Z aparatów najnowszej generacji RGAmed, możemy swobodnie już korzystać także w naszym kraju. Technologię leczenia falami milimetrowymi opracowano dla celów wojskowych w kosmicznych lotach załogowych, gdzie aparaty do terapii falami milimetrowymi, to rodzaj osobistej „apteki” dla kosmonauty. >> Więcej na ten temat w następnym poście >>
